Misschien heb je je al afgevraagd, waarom het gewaad dat boeddhistische nonnen en monniken dragen, zo om het lichaam gewikkeld is dat de rechter arm en schouder vrij en onbedekt blijven. Dat was al 2000 jaar geleden zo, zoals je aan deze stenen beelden kunt zien. Deze stenen beelden stammen uit Gandhara, dat is een gebied waar je nu het grensgebied tussen Afghanistan en Pakistan vindt. De stenen tafel is tussen 100 en 200 na Christus gemaakt.
Overigens is de romeinse Toga, het overkleed dat de romeinse burgers droegen, net zo om het lichaam gewikkeld dat de linker schouder bedekt was en de rechter vrij bleef.
Hoe komt het dat in het oude India, in het ouder Griekenland en het oude Rome de rechter schouder onbedekt bleef ?
Dat heeft er mee te maken, dat deze kulturen oorspronkelijk samen hoorden, wat je ook aan de taal kunt horen. De Griekse taal, de Latijnse taal en de Indische taal horen bij één taal-familie, die Indogermaans wordt genoemd. Je merkt dat bijvoorbeeld aan het woord „vader“. Dit woord is verbonden met het Sanskritse pitar, het Griekse pater, het Latijnse pater en het Ierse woord athir.
De oorspronkelijke betekenis van „reg“ was: rechtdoor, oprichten, rekken, recht maken. „Reg“ werd ook gebruikt, om het goede, ware en volkomene uit te drukken. Je kunt dat nog horen in het Nederlandse woord „recht“.
Dat betekent, dat voor „recht“ en „rechts“ vroeger de zelfde woorden als voor „goed“ en „waar“ werden gebruikt. Daarom werd de rechter kant als de goede kant werd gezien, omdat het het zelfde woord was. Als je de rechter schouder onbedekt en vrij laat zien, betekent dat dat je het goede niet wilt verbergen, maar het wilt laten zien. Tegelijkertijd laat je niet alles aan de linker kant zien, het minder goede (je hoort dat ook nog aan het woord link, dat in het Nederlands ook niet voor veel goeds staat).
